е (гл.) - студено (прил.)

Ние сега да си одиме, вели Тахир бег, а си мисли сега, кога помина лошото, ред е и Мурад да се прошета; одовде, по Градишки Пат, смета, ќе отиде до Голема Вода и низ Забелски Ливади преку Коритница ќе излезе на Долга Чешма, потоа низ Торојца ќе стигне на Алилово и довечер по Пазарџиски Пат ќе се врати назад.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа оди во гостинската одаја, оттаму донесува две веленца, со едното го наметнува Јосифа, а со другото Лазора и вели Сѐ уште е студено навечер.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Веќе е студено во собата а и печката е оладена.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Надвор е студено. Стаклата на прозорците се покриени со иње. Бели се и преку нив ништо не може да се види надвор.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Поезија? Глупост... Се тргна Бранко и уште поогорчено промрмори: - Сѐ е студено, безчувствено... Гневно ја крена главата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Свиткан на клопче, во полноќта, тој чувствуваше дека му е студено, а не беше во состојба да го подигне ќебето, паднато на земја и да се покрие.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Господи, колку е студено. Би сакал сега да сум во дворецот.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Само во мене е студено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На каменот му е студено само од змијата. Ние гракаме и загазуваме во реката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)