Во неговите очи од таа крв, од тој сок на отворениот непознат и пак толкупати виден цвет, сѐ е црвено.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сѐ е црвено наоколу.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наредете да престане овој пекол... Езерото е црвено од крв... Езерото е црвено од крв...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ноќ е, августовска и ѕвездана. на крај Кукулино гори трошливата и стара куќа на покојниот Осип Крстин. Дури и небото е црвено од високите пламења.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)