И ако за момент заборавите кои сте, кога ќе ги затворите очите сетете се на оние чисти кадри и инсерти кои со брзина на светлината ви се отсликуваат во умот, моментите кога ја чувствувавте среќата и радоста во вашето срце без обврски, оправдувања и должности.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Заборавил кој бил и заборавил дека лежи ранет од шрапнел на боиште и дека повикува - Константин доаѓа; му го шепоти Коранот на свој јазик и пак неизменет, со недвосмислено значење: Ако ја подадеш својата рака, кон мене да ме убиеш, јас не ќе кренам рака на тебе за да те убијам, од Алах, мој бог на светот, се плашам ...
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
не се трае за јадење, некои и по три пати во денот го менуваат името и ги тепаат децата за да плачат: кога плачат не им бараат јадење, забораваат дека им се јаде, ако продолжи оваа сиромаштија, велат луѓето, не ќе ги познаваме и парите, ќе заборавиме која колку е и од колку е,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Брзо заборави кој беше до вчера пичкин прапорец без вода у очи продаде нивите се курчиш над волан ти ебам племето недостојно за почит
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Луѓето веќе забораваат кои се, од какво племе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)