Овој пат заборави на кучето и додека Пелагија си ги забришува солзите од лицето, додека Пела паѓа, Мурџо веќе го има стапнато Дончето под себе.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Може никогаш суво место да не најдат, вели, и си ги забришува солзите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дискретно си забришуваше солза, спонтано стркалана низ образот - беа тоа солзи радосници, чувството на блискост со младата генерација...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)