завитка (гл.) - рака (имн.)

Одеднаш, врз него од дрвјата рипна мајмунче и му ги завитка рацете околу вратот, пикајќи се топло кон него.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Гледам едно време, штотуку помислив дека ќе почнам да плачам од студ, дојде мајка ми, ми ја врза шамијата преку глава и со две други шамии мии ги завитка рацете соо кои го држев знамето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)