завршува (гл.) - на (предл.)

Мајка ми стрпливо ги слушаше моите жалопојки и секогаш нашите разговори завршуваа на ист начин.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Словенските имиња најчесто се завршуваат на – слав: Светислав, Венцеслав, Борислав и др.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа ќе речеше – еден ден и тој сон ќе ти се оствари, а дотогаш убаво е да го имаш и да го сонуваш, - но мене тоа воопшто не ме утешуваше, туку напротив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Па има и такви што, откако ќе истрпат Исусови маки или по сите напори, завршуваат на операциска маса со „царски“ рез.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Можам прилично точно да ти го кажам и пустиот број. Завршуваше на четиристотини седум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Остар свиок пред црквата Св.Ѓорги и десно широк паркинг од каде се гледа целиот видик на источниот преспански брег што на север почнува во Асамати и на југ завршува на Превалот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)