Изрипа рането Јаким и ги стегна силно градите, ги задржа солзите - сакаше да го гледа во далечината бродот, што пореше со Божина милиот побратим, со кого ергенуваше и во рани зори ги будеше со својот писан кавал заспаните родни планини...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бојан не можеше да ги задржи солзите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Не можев веќе да ги задржам солзите.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Сега за првпат откако се познаваше со неа и го изговори името, и таа, не очекувајќи го тоа, не го задржа солзите.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Девојчето се нажали, одвај ги задржа солзите и со малото дланче ми го рамнеше стутканото листенце.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Но не успеваше да ги задржи солзите кои светкаа во неговите сини очи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)