запали (гл.) - куќа (имн.)

Кога стигнав во дворот, Надежда, првата комшика, вознемирена, ми се вдаде. „За малку“, списка, „ќе ти ја запалеа куќата!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
— Токму така, живи ќе ги изгориме овие пезевенци — ги потврди и овој кајмаковите зборови и веднаш се распореди да се донесе газија и шмркови да се запали куќата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нека дојде најпосле кој бил од битолските конзули, ќе видеме, — му одговори пак Јован и си ја приготви и другата бомба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Зарем да се оставам овде умрен да се усмрдам, така што да биде подобро луѓето да ја запалат куќата да изгори отколку да влегуваат да ме бараат овде каде што сум затворен во оваа одаја.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Молел нашински. Освен тоа и брадата му ја искубале. Го оставиле ќосав и избегале без да знае кои се.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- И така, не знаејќи кој си и што си, си ја запалил куќата, повторно се замешал Гавруш Пребонд.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Го видов голото попче. Трчав по него но се изгуби во шумана.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Грк, Елин во мантија“, рече Никифор Ганевски. „Се налутил, запалил куќа.“ „Поп, значи, а? И улав.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Болен сум, ноќе сум друг и поинаков човек.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Тој што ми ја запалил куќата знаел дека не сум дома.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А вам кој ви кажа дека запалил куќа лесновска?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Како тоа, Доце, кога тој палел ти да не си дома?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога по онаа ноќ се освестил, веќе бил далеку од смеата на душманите и се чудел зошто го болат коските и зошто е без мантија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се споулавувал и не се покорил. Го одврзале од чаркот и кога му помагале да седне и да се смири доколку не сака да го потераат во сургун, повторувал дека ќе им се одмазди на џелатите и дека ќе му ја запали куќата на бегот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како дете потрчуваше по мене. Го водам и го засакувам - овца ми бара да заколам, овца ќе заколам ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„А тој?“ „Ти кажавме, им запалил куќа и се сокрил. Сега го бараат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На воденичарската заедница во Кукулино ѝ преостанало или да ја наведне главата пред зулумот или со тврдоглавост да зачекори кон нови страдања: најумниот или најисплашениот од преостанатите мажи се откажал од воденичарскиот занает, најтврдоглавиот го потерале сувариите до најблиската река и го распнале на гнил чарк за наводнување на недалечните ниви, цел еден ден да се врти под надгледување на двојна стража, со секој миг пред неговите очи да се сменуваат матното небо и разбранетата земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Сега не знаеш кои ти се враговите, тогаш ја запали куќата. Не запалил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Сите си играме со оган“, рече Онисифор Проказник. „Во Лесново изгоре куќа.“ „Турците. Тие, нели?“ праша Орлен Шумков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Слушајте, тој може пак да запали куќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа почнуваат чудата - Борис излегол партизан, син му на Елисие, долгоногиот Мино, му ја запалил куќата и отишол во четниците.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа почнуваат чудата - Борис излегол партизан, син му на Елисие, долгоновиот Мино, му ја запалил куќата и отишол со четниците.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Оној Исус не напаѓаше луѓе и само сакаше да запали куќа за да го изгори сотоната. „Курвино семе“, а само малку пред тоа држеше влажна крпа врз удреното око и, гледајќи се во напукнатото огледало на сивиот ѕид, мислеше на сѐ што мисли здрав човек.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Повторно имаше бесни демонстрации, фигурите со ликот на Голдштајн беа спалувани, стотици постери на евразискиот војник беа искинати и фрлени во пламенот, а голем број продавници беа ограбени во безредието; тогаш се прошири глас дека шпиони управувааат со бомбите, со помош на радио бранови, и толпата ја запали куќата на една постара брачна двојка за која се сомневаше дека е од странско потекло, па двајцата умреа од задушување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да ти пресечат нос, јазик, уши, па глава, или да ти дојдат ноќе па да ти го оберат дуќанот, да ти ја запалат куќата.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А ти баш да покажеш како се газат адетите. Де, кажи ми сега!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Таа му го фрлаше тенџерето и бараше кибрит да ја запали куќата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ја издржал борбата, останал со умот во главата и кога разбрал дека му ја запалиле куќата со децата и жената внатре, продолжил да се бори со една дрвена нога, таков го запознавме и ние во Гаково.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мнозина отидоа од страв да не им ги запалат куќите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)