Кога им спомнав на моите, жива ќе ме запалеа на клада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Го закопаа и постелата, купче, му ја запалија на гробот. Ја гледам Роса и се сеќавам на Каравила Пејкоски.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со нас носиме и свеќи. Да ги запалиме на гробиштата во Прењес.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)