запира (гл.) - в (предл.)

Слушам, а молвов ми запира в рака. Грлово е згрутчено.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Се прашувам“, рече мажот доаѓајќи од спалната соба и обѕирајќи се, запирајќи в час со лулето в рака.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)