запира (гл.) - и (чест.)

Не запираат луѓето, не запираат и мачките надвор. Се надгрчуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се случуваше, на патот, колоната да запре, кога не запираше плачот на едно од децата, или на повеќето во исто време. Тогаш запираа и козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)