Влеговме сите в куќи. Татко запре пред прозорецот на чардакот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Се запре пред огледалото и кога го виде својот лик, со потечени очи од спиење, со расчорлена коса траги од мармалад околу устата, останати од синоќа го исплази јазикот и му се искриви на својот лик.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Секој филигран има својата историја, во секој филигран мајсторот внесува душа.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тој со куферчето запре пред број 51 на улицата Monsieur le Prince, пред големиот натпис на книжарницата над широката влезна врата Librаiriе oriantale Hrant Samulelian, 1930.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски запре пред подотворениот голем прозорец на чардакот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Погледот го запре пред рафтот со речниците, во кои беа собрани илјадници различни зборови на многу балкански и други јазици.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тој најдолго запре пред излогот на еден филигрански дуќан целиот со најразлични сребрени, чудесно изработени филиграни како: раскрилени пеперутки, богат накит во различни облици, прстени, бразлетни, обетки, ѓердани, накитени кубури.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Запревме пред три суниски куќи и војникот ќе ми рече: Оттука натаму си сама.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Гледавме по некоја морска ѕвезда, исфрлена на брегот како со бавното движење на краците се обидуваше да се врати во морето, да оживее целосно и повторно да завладее во длабините на морето.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Запревме пред првото кафеанче на брегот. Го подготвуваа за новата пролет.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Запреа пред шепите на исправената мечка на која, секако, не ѝ беше по волја некоја да ѝ се натрапува во територијата.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Барале, пребарувале, запреле пред козлето сторено јагне, го погледнале добро, дури и го погалиле.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Кога ние децата се подготвувавме да одиме кон паркот, на последното големо видување со Чанга и со неговите кози, татко ми нѐ запре пред портата и ни рече да го почекаме, зашто и тој сакаше да дојде со нас.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Стигнале и Османлиите. Се утврдиле во нашиов град, тука да векуваат, а продолжиле кон Европа, ги запреле пред вратите на Виена.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Кога минувавме, запревме пред нашата куќа, крај реката, и од силна радост, за да нѐ слушнат сите, ја запеавме песната што тогаш најмногу ја слушавме, а чија порака не ја знаевме и не можевме тогаш, а и подоцна да ја разбереме: „Америка и Енглеска биќе земља пролетерска!“
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
ЛУКОВ: А кога запревте пред куќава?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Кога запреа пред една грнчарница, грнчарот ги покани да влезат внатре.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Но нивното тресење како да не беше само од студот, туку и од некој неопределен страв.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)