Погледот и најдалечниот предмет го фаќаше јасно; јасноста ја зголеми и сонцето што се крена зад ридот и кое не беше премногу црвено за да фрла пурпурна светлина, ни премногу блескаво за да засенува в очи и да крева испарувања.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)