Војницте запалија огнови.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Петре Даскалот кога нѐ учеше или кога со луѓето зборуваше нешто важно, не зборуваше како сите останати туку некако збор по збор и со вметнување на некои црковнословенски зборови.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Простено нека ми е што зборувам вака за еден таков момент, но несреќата на една жена, нејзината тага, и особено нејзините солзи, тебе како маж не те тераат да ја жалиш, туку на мислата да ја утешиш со своето срце. Ми зборуваше нешто, но јас одвај дали ја слушав.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Војникот ме врати кај офицерот и, откако му рече нешто, оној што зборуваше нашински ми пренесе: - Господинот офицер вели дека ние ќе ги закопаме, а ти да ја земеш маската што пасе онаму и да одиш на чешма да ги наполниш бурињата со вода, товари ги на маската и терај горе, на ридот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Зборуваа нешто, а ние не можевме да ги разбереме.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Што ќе правиме? До кога вака ќе останеме скриени во грмушките? – шепна Снеже.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Војникот му се доближи на офицерот и зборуваа нешто.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Војниците гласно почнаа да се смеат.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)