здивне (гл.) - и (сврз.)

Соколе го зема полека нагорништето. Начесто застанува да здивне и се свртува накај градот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Додека застануваше да здивне и да ухне по неколку пати во своите црвени раце, сеќаваше како сѐ уште го проследува онаа парталава прилика на мршарот по него, но сега веќе не мислеше толку лошо за тој ранет волк.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)