А и времето така: не знаеш колку поминало и колку има за врвење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знам колку дни што боледувал дури му оздравела ногата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Не знам колку време сум спиела.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега не смееш да знаеш колку што знаеш, ми велат, туку само онолку колку што сакаат тие.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се радуваме и не знаеме колку ни е доста.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)