Црно, како од рофја јагленосано кученце, потскокнува, 'ржи, слушаш како му зрее семето, и како му се приближуваш - сенката на детето некогаш што си играше со него - исчезнува.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Се сеќава, памети птицата пустошат околу неа сега кога беше живот... ***
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)