игра (гл.) - криенка (имн.)

Тоа навистина погоди куп луѓе што сакаа да ги одржат старите стереотипи. често се прашував: „Дали тие луѓе кои си играат криенка воопшто се грижат за оние сиротички луѓе кои едноставно не можат да се вклопат во зададените улоги?“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кога клинците кои ги познававме ќе добиеја нервен слом или ќе извршеа самоубиство, луѓето зборуваа: „Гледаш! Ете!
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Беа во ред додека не те сретнаа тебе!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Всушност го кријат фактот дека играат криенка, измислувајќи сѐ покомплицирани и посуптилни начини на таа разонода.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Инаку, тој товар, барем според начинот на кој го носи, потсетува на некој вид непознато оружје.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сега и Даскалов, мојот професор, ме потсетува на една од подвижните сенки што ги фрла раното сонце и тоа во моментите додека го прескокнуваат малите облаци што си играат криенка околу него.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но веднаш ми се чини неумесна дури и смешна оваа помисла!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сериозниот професор си игра криенка со сенките! На рамото обесил ранец. Голем ранец. Всушност потсетува на војник казнет да искачи на планината тежок товар на рамото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ВЕЛКОВ: Смешно е возрасни луѓе да играат криенка – миженка.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Јадат, пијат, играат криенка...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Трчаа меѓу дрвјата, лизгајќи се и паѓајќи, се туркаа едно со друго, си играа криенка, но повеќето подмижуваа кон сонцето сѐ додека солзи не им потекуваа низ образите, ги испружаа рацете кон таа златна боја и неверојатното синило, вдишувајќи го свежиот воздух и без здив ја наслушнуваа тишината што се протегаше околу нив, како прекрасно море без звуци и движења.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Постарите, од десет па натаму, ги оставаа со презир, одеа да се возат со велосипеди или играа криенка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)