Со тоа често стоење пред огледалата како да открива нешто ново на себе, со таа заносна игра - колку што сакаше самата да се возбуди и ужива, свесна дека ѝ иде времето кога убавинта ќе почне да се нагризува - толку сакаше да ги возбудува и мажите што ја гледаа.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Иде време за ручок и кметот ги пушта под сенката на дрвото да јадат.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)