Тоа можеби вам ќе ви се чини чудно но јас навистина премногу го ценев оној судбоносен момент кога човекот се симнал од дрвото за да ја избере својата патека и да зачекори по неа.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Значи себеси се сметав судбински поврзан со земјата и со чекорењето.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Прашање е дали Портата примила било какво известување за шмеќарлакот. „Затоа Кочовите избрале свој мухтар“, реков јас.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)