Одбра едно, го избриша со дланката и ги закопа забите во неговото сочно тело.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во следниот момент веќе тој лукаво му се насмеа и си ја избриша со белото шамиче потта.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Доживувањата од екскурзијата како некој да ѝ ги избриша со сунѓер, оставајќи ѝ ја таблата чиста.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се избриша со крпата што се сушеше наблизу и седна не знаејќи што да прави со себе.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
- Се свртев и се обидов да плукнам низ заби како што тоа го прави Абраш, ама плуканицата ми се исцеди низ брадата и јас набрзина, пред да ме забележи некој, ја избришав со рака.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)