Едниот подзастана и се сврте кон нас, наслушна внимателно, заврте лево – десно со главата и продолжи да чепка нешто околу огнот. Другите изгледа сѐ уште немаа ништо забележано.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Изгледа сѐ уште те немам прочитано до крај, почитуван колега, му се обраќам во мислите на мојот потчинет без да го погледнам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ние, клекнати и збиени една до друга во грмушките, одвај и дишевме.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Но татковците и мајките изгледа сѐ знаат.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Логотетот изгледаше сѐ поведар и повоодушевен од чудната ука на Филозофот, и веќе видно се беше задлабочил во писмото.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)