Зборувајќи за неостварените книжевни стремежи на својот татко, Борхес во својот “Автобиографски есеј” напиша: “Од времето кога бев момче, кога слепило го снајде мојот татко, премолчено се подразбираше дека јас треба да ја остварам книжевната судбина којашто околностите му ја одрекоа на мојот татко.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ќе се задржам на ова пред да се вратам на Борхес како човек.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тоа беше нешто земано здраво за готово.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Поезијата - и литературата впрочем - така се разбираат не толку како средства да се изразат искуства, туку како занаетчиски творби.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)