Никогаш не го имав вистинското чувство каде да запрам.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Најпосле, кога нашата надеж дека Мајка го има вистинскиот клуч беше речиси при крајот, бравата на капијата прими еден од клучевите и од неа се ослободи спасоносниот звук на отворената капија на нашиот нов живот во градот крај реката.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во моментот пристигна и Татко без ветениот клуч.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Гледајќи ја Мајка како го зема во прегратка и другото мало дете, тој тивко изусти: Јас не знаев дека ти го имаш вистинскиот клуч!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Со текот на времето куќата крај реката близу Дрвеното, односно Еврејското мовче крај десниот брег на реката ни стануваше цел свет.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Имаше вистинска среќа, да не беше дрвото, падот можеше да биде кобен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Никој не верува дека половина Bronx е веќе срушен и дека на улиците има вистински лешеви.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Само што сега ги имам вистинските филтри. Можам да гледам низ грдотијата.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Нема подобро објаснување од она што го имал тогаш, нема нова вистина која во меѓувреме ја сфатил, нема поука, нема насока, нема големо просветлување во душата што може да го сподели со оние на кои цел ден им пишуваше.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Но сега сфати дека тоа било само заблуда – тој само мислел дека во себе ги има вистинските зборови, но всушност немал ништо.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Тој чита многу вакви книги во слободните од училиште дни, таму, скриен со своите другари, во заливот на морето. Во нив има вистински херои.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
— Ни ја, ни ти, велам, дали има вистински Југословени?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мислам дека само во куќите има вистински живот. Никаде на друго место.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не велам дека имаме вистинска мрежа, ама така велат спортските коментатори кога некој ќе даде гол.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тој е јунак, а ти најлошата тетка на светот, - гневно си мислев, посакувајќи да го имаме вистинскиот спреј од Љубета и да ја прснам за да заспие, па да спие сѐ додека се вратат моите од Кан.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тие имаа вистински пушки, автомати и митралези, а ние во исто време на рамо носевме стапови и изделкани колци и ластагарки што личеа на пушки и игравме војна во која растевме и мислевме и ноќе сонувавме само победнички бој.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Одвреме-навреме организира домашни веселби што во средниот век си имале вистинско име. Оргии.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Ѕвездочатцу
имаш Карта крајно нескротлива
расеан ракопис, загадочно четиво
менливо, минливо, мамливо
од миг до миг: од мèна до мèна;
имаш вистински образец за устројство
митска синтеза
заканувачки показалец: сѐ е сооднос
агол и положба;
имаш работа со сосредоточено движение
марливо мрдање на енергијата
духот, Силата
со поместувања страсни
спрема оностраноста, Ѕвездочатцу
небесниот текст е таинствено шифриран
а ти го читаш чудото, зачудниот Ум
резовите на молкот, штамата
понорите на смислата
бесмртното сеење на смртта
семето, знакот, нишанот!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Мајка влегуваше во библиотеката само кога имаше вистински мотиви за тоа.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Мајка, кога ќе видеше од чардакот дека изгреал нов, убав ден, ќе оставеше да влезе некој од толкувачите на кадиските записи, на сиџилите, за да ги дотолкуваат, зашто само Татко го имаше вистинскиот толковен клуч.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Само таа можеше да го има вистинскиот одговор.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Лично, имам вистинска фобија од момци слични на нив кога ми се приближуваат на улица... ТЛ: Тоа е моќна сцена!
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ги опишуваш девојките како копитари, животни со високи потпетици. ВГ: Да.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Канцелариски девојки на Спраул. (...) ТЛ: Создаде цел еден свет. ВГ: Впечатокот додека ја читаш книгата - импресијата е многу сложена, но сето тоа всушност е само едно делче од молекула.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)