Беше тоа пак само едно просто продолжување по посоката на будењето, само едно растење на осветувањето во него и тој сега плачеше, увиснат и безволен за секакво друго движење, од тоа, што не можеше никако поинаку да го искаже она, што се случуваше со него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Размислував и, еве, решив на овој начин да го искажам она што го сметав за потребно и кое веќе од подолгото време ме мачи.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)