Стариот не сакаше да се предаде, вечерта тој испрати дете кај Змејка, порача да му подвикне, изутрина, кога ќе тргнува, како што правеа секогаш, кога се договараа да идат ваму.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Ги испратив децата први, - му рече дедо Димо на доктор Коста, кој откако замина џипот се појави некаде од длабочината на коријата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го испратив детето мое да му посака едно парче железо од осумнаесет сантиметри должина... Купено, ја. Со пари...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)