Другиве тресеа без осет, кажуваа имиња на команданти, на борци, на стратешки позиции, за повторно на крајот нешто да усерат на терен...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Секаде каде што ќе сретневме луѓе, познати и непознати, добри и лоши, на сите им го кажувавме името на нашата мајка, името на нашиот татко, имињата на нашите сестри и браќа, нашите кришни знаци.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Го кажуваме името на Филип Хаџиевски, ама сите креваат рамена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Сега за кој човек сакате, вели за кој човек сакате да знаете уште колку време ќе живее. Конецов се ќе ни каже, вели, огнот се ќе ни каже. - И ние кажуваме имиња од луѓе што ги мразиме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)