кара (гл.) - со (предл.)

„Кандилата се занишаа и иконата од свети Илија почна да трепка со очите“, — тврдеше маѓерот Стојко Попов, кого нарочно Стале го поведе со себе во црквата да присуствува и да биде свидетел колку е „посветен“ дедот Стале, кога може да се кара со самиот свети Илија, та дури и кандилото пред неговата икона може да му го искрши.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кметот, тој што се караше со војниците, седеше уште таму, ама сега заспан.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кметот долго се караше со татко. - Сте го навредиле даскалот – пиштеше тој – сте го посрамиле селото, ете, што сте направиле.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Поначесто се карам со нив. Ми велат оти Св. Петар клучоносецот ми одредил добро место и дека тие се немошни, речиси беспомошни.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Дури и почна да се караш со мене за некои безначајни работи. Но, тие работи ми пречеа.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ќе се свртам, никој нема, а јас сѐ нешто си кажувам, се карам со некого.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ќе се караш со некој, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ЉУБА: Да, бргу ќе одам. Веројатно, ние уште ќе се караме со Аљоша.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не може човек да се кара со никого.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)