Ќе се молат и ќе колнат со исто зинување на устите. Ќе се кинат жените со војниците и само ќе дробат со очите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Девојките, оние што пред тоа се колнеа со машка горчливост дека на Кукулино ќе му ги свртат русите плетенки и ќе отидат далеку, во Германија и во Шведска, како слугинки или болничарки, ги поткренаа градите и се стегнаа: старите погодуваа дека тие ноќе ги сонуваат тешките раце на вдовецот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Дедото Петко го колни со најлоши клетви и тоа не само кај нас во Банчината, туку и кај другите соселани во Фестивална, и понатаму, преку Ѓорче Петров сѐ до Сарај.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)