ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тргнавме со чунот, но кон средината на морето, ете ти несреќа: започна да дува ветер и да се креваат бранови; започнаа далги како ѕверки да рикаат, да удираат во чунот и да скокаат во него; се пулиме во чунџијата, а тој само жолтее како лимон; извадивме ракија од торбата, започнавме да тргаме од неа, да ја смириме душицата, да се окуражиме; му даваме на чунџијата, но тој вели: не пијам; гледа во нас, удира со веслата и дофрлува: „За малку пари тргнав да ве возам... Ќе дадете по десет лири“. „Ќе дадеме“, му вели Ѓеро.

Другпат сонува: фатиле големи студови; дрво и камен пука; да плукнеш, плунката ќе ти остане замрната на устата; силен ветер крева бранови од езерото и ја опсипува куќата, но брановите како што удираат на куќата, така се замрзнуваат; куќата се обложува од сите страни со мраз што свети како стакло и таа заличува како куќа од сказните; но кога почнува да ѝ студи во одајата, таа стрчнува да оди во тремот да земе дрва, но вратата е прекриена со мраз; кај има излез, кај има излез, господе, си вели и се тресе од студ.