Еве, слушај: водата вриела, пареата го кревала капакот, а тој правел: клоп- клоп.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Му реков на татко да не ме нуди, а и јас не го кревав капакот на ковчегот врз кој спиев и не го барав шишето што и не се криеше, туку само се запаструваше да не се скрши.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
- Јас... јас... – почна Зоки, и уплашен дека вака како што пошло ништо не ќе добие за ручек, одненадеж се досети: - Јас го кревав капакот на тенџерето...
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Ги крева капаците. Од првиот - еден по еден ваѓа и оддиплува фустани. Стои пред огледало и ги мери.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кревалката е да крева капаци од усвитени вршници да не пеплосаат предвреме и уште троа да потлеат старите мераци
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Секој што знаеше дека некој документ е за уништување, или кога ќе забележеше парче фрлена хартија на подот, автоматски го креваше капакот од најблиската дупка за сеќавање и го фрлаше во неа, од каде струјата топол воздух ќе го зафатеше и ќе го однесеше до огромните печки скриени некаде во длабочините на зградата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)