лебди (гл.) - некаков (зам.)

Обично, тој не зборуваше, молчаливо, тромо и тмурно си ја вртеше својата работа и во изразот на неговото лице секогаш лебдеше некаква мрзоволна стутканост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)