легне (гл.) - и (сврз.)

— На лицето ѝ се оцрта задоволство, дамарите ѝ се разработија и доби сила и кураж што побргу да стигне до постелата, да легне и да го погледне тоа стаорче што сакаше да ја отера в гроб.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа тропнува леко на вратата. Никој не се одзива. Отвора. Мрачно е. Орде веќе легнал и заспал. Пискулиев уште не си е дојден.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мравки му поминаа по коски, се згрози, пак брго-брго легна и се покри преку глава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тие го заклаа... како јаре... го легнаа и ... - покажа со рака како го повлекоа ножот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој ја затвори книгата, ја спушти внимателно на подот, легна и ја повлече покривката преку двајцата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога завлегоа длабоко во пченките и кога тој сиот возбуден ја легна и таа почна да се слекува, од ципите па сѐ до папокот се откри густо црно крзно како од куна.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Петре го зеде шејот на левата дланка, со десната го откри на сите четири страни и на неговата дланка врз црната басма, ние децата што бевме тука собран, видовме нешто ем знајно ем дотогаш невидено: беше костенливо сјајно, со крвчиња во сребро на краиштата на трите краци и со сребрено столче на долниот крај да можеш да го пуштиш и легнат и простум да стои.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Долу нѐ чекаат ливадите Ќе легнеме и ќе починеме.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Да легнеш подалеку од сите сенки и да ги гледаш и да ги плачеш тие мајки на сите стоења и на сите вишнеења без птици, стебла. Да легнеш и да молчиш е ова попладне крај брег симнато в песок со една во вода со друга нога застанато.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Играше, трчаше, скокаше Потоа легна и си заспа како дете, Бог благ сон му даде под ѕвездите - И сега слатко си сонува.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И времето во него неблагодарно да легне и мовта да се веди по неговите гробишта расфрлани и заборавени во долот.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Бучавата за којашто дури сега стана свесен го потсети дека синоќа, кога си легна и се затаи да заспие, ја чу истата оваа необична бучава и ја слушаше сѐ додека не се сети дека таа доаѓа од реката.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пак легна и реши да не мисли повеќе на ништо. Вака простум да си лежи и да си ја залажува својата чувствителност со некоја песничка што му доаѓа сега во сеќавањето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ќе легнам и ќе чекам пилишта да ми ги исколваат очиве.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вечерта ќе легнам и ќе го сонувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се готвам да си легнам и тогаш болките пак се јавија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Откога беа го довршиле муабетот, легнале и си спале.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Поворката е нема, а слична штама е легната и над селото.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Дајте ми да си поткаснам, па откако ќе легнам и ќе отпочинам, тргнуваме кон преминот на проблемот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
На врвот само легнав и не гледав, како другите, ни кон авионот ни кон ливадите, туку лицево го нурнав во влажната лединка и, зазбиван, ненаситно ја полнев устата со свежина што студено струјкаше низ тревата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Од умората и трчањето Трајче легна и како јагне заспа...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Порано да си легнеш и утре порано да станеш и да одиш по дрва.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Легнав и гледав веднаш до мене како да врне дожд од куршуми од митралезот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Да легнам и да го чекам да ме заколе, не ми се легнува!...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ќе легнам и уште недозаспана слушам: Велико, Велико, излези мори во гумното, да си ја земеш вечерата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)