Писокот на свирењето на ветерот се лелееше низ воздухот во селото одавајќи ја стравотијата, се одбиваше од голите околни ридови, предадени на ветерот како покорни заробени војници.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ќе го најдеш едно мало цефче... –пребледена од болка, а повеќе од стравот за иднината, се довикуваше со Кире, Невена одедната соба до другата. Гласот се лелееше низ цела куќа...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Жителите, раздвижени секој по своите поставени цели, се лелееја низ улиците, опстрелувани со тукушто стемнетиот поглед на мракот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)