ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Место тоа, се муваат по платформите, зјапајќи во просторот.

Музиката сега звучи како јато сто метри високи, многу лути пчели, што забрзано летаат кон тебе.

На крајот – козите сигурно ќе летаат кон небото. Немаше друг излез!

Да, и ние децата, со среќната мајка и нашето братче, со нашето козле, не знаевме дали летаме кон небото или нѐ задржува земјата.

Но веќе во следниот миг го гледа деда си како стои некаде, не гледа на што стои, и само со очите мрда, а очите му растат, растат, стануваат големи и дедо му веќе го нема, само две очи треперат, па се претвораат во птици, а птиците летнуваат и летаат, летаат кон некаква црвена точка, а точката расте, расте и сè станува црвено... ...

Оставајќи ја мајката да е поблиска со децата, Гого го следеше нивниот развој и со скриена надеж и со потиснат страв за нивната иднина - свесен сè повеќе дека му бегаат од раце и летаат кон некое свое гнездо, кое веќе не беше негово.

Светликавата птица ѝ го одзеде здивот поради блискоста, и таа истиот миг како маѓепсана стоеше таму, гледајќи ја птицата, што беше мала колку молец, како лета кон цвеќињата со клун што е танок колку игла.

Над Бела Вода се појавија авиони и со голема брзина летаа кон преспанската рамница.

Една жена, кога некој ѝ зборуваше, постојано ја движеше главата влево и вдесно, затоа што ѝ се чинеше дека зборовите летаат кон неа, и можат да се заријат во нејзиното чело.

Имаше луѓе кои ги искривуваа лицата, го извитоперуваа гласот, и се претставуваа како ѓаволи, нудеа откуп на душите, најавуваа апокалипси, се закануваа дека на прагот е настапувањето на царството на темнината.

По неколку часа спокоен и среќен, со ангелска леснина, носен од небесно ветре, летав кон својата татковина, кон дома.

Ете тоа, можеби, најмногу придонесе да се сетам на романот „Црвениот петел лета кон небото“ на Миодраг Булатовиќ.

а душата ни лета кон Македонија, кон планината, кон шумата, како оди јагленот, уште шумата ми се гледа в очи, од некои повисоки дрвја не можам да клепнам со очиве, не можам да ги затворам, а и сонот ми беше лабав таму, во Америка,

Погледот ко глуварче ни лета кон шумата. Гледаме нагоре и трчаме.

Занесени во маалото тврдеа дека ги виделе козите со нивниот козар Чанга како летале кон небото, други дека завршиле курбан!

Летавме кон Тунис. Дваесет и два километра, сами на патот, ги минавме за неколку минути.

Нас орлите што ги лулавме летајќи кон сонцето не врзаа во темница.

Човекот, очигледно, тоа и самиот си го кажа, беше од Дамаск.

Но, за чудо, тој се смени и со покровителска насмевка ми објасни дека Терминалот С with bus е за патниците Intermational nicht non Schengen, односно за оние што имаат намера да летаат кон Варшава, Букурешт, Одеса, Ријад и Дамаск.

И белото топче, кога ќе го плеснеш по газ, лета кон целта на крилјата на молчењето.

Јас те сонив како ангел, како златокрила птица, која лета кон плавите хоризонти на судбината.

Ја слушам твојата душа како тивка музика, нежна песна во пролетно утро, како мил детски глас, глас на животот.

И упорно си повторував во себе,додека преку два аеродрома и осум илјади километри воздушен простор летав кон непознат правец над Атланскиот океан: - Ако заборавам, сѐ ќе изгубам!

Се изжалува и се издавува во себе изговорливото свирење; завива кавалот, се потсмирува и заличува на шумолење на зрело пченично класје, се разбранува како немирен лет на сокол, се шири, ту паѓа, ту се подига, разбранува, согорува, истиснува солзи и незапирливо тече, лета кон домашните прагови, кон кратките љубовни мигови, топлите и незаборавни скришни бакнежи.

Тогаш, колку и да сакаше, колку и да се опираше, мислата ѝ леташе кон Циљка и двајцата синови - Ристо и Ташко.

Кога ќе се најдеше под сенката на Сината џамија, мигум погледот му го обземаше летот на птицата која леташе кон врвот на минарето.