лета (гл.) - со (предл.)

Уште позакржлавени во сенката на своето прогонство, доволно се мали за да летаат со помош на пловечки кожинки кои во вид на крилја се распнати меѓу долгите, ’рбетовидни прсти, налик на букет опашки, и така сите тие создаваат...“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Мораме да научиме да летаме со она што го имаме. Со она што ни е дадено. ЕВТО: Со патлакот и двата ташака.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тртникот на домаќинот, кикиришката на другаров Кикерко, а на Предо од перјето да лета со колата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Да, се сеќавам – излажав. Оти всушност не се сетив дека таа тоа ми го раскажувала, туку убаво памтев дека на тие теми разговаравме со Игбал кога летавме со килимот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И смрекарките што дојдоа однегде крескаа гласно додека летаа со џапања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Но како?“ - се прашуваше, кога времето за некого неповратно леташе со светлосна брзина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во браздите на сивите кори се враќаше живот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)