лета (гл.) - и (чест.)

Ќе лета и од облаци ќе ги гледа нашите штури нивички.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе спијам во славејчево гнездо, довикнува, И ни едно ни две, туку ги рашири рацете како воскреснат Лазар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако те видел Фисот, ќе летаме и двајцата од училиштето!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Градската ластовица и селската ластовица Не се исти ластовици: Градската е недоверчива = селската е понаивна се буди доцна = се буди пред зори не е плашлива = е плашлива не лета брзо = брзо лета повеќе лебди = повеќе лета ги љуби височините = ја сака земјата но никогаш не ја допира лета тихо и еднолично = со занес лета и палаво се крие од дождови = љуби дождови лови пеперуги = лови цветови не кружи = упорно кружи Не е Изида = Е Изида, тагува над Озирис сè до изгревот на сонцето не кружи = Упорно кружи.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Така си лета годината. Еден ден така леташе и Мисајле Ковачот. По него оди Давиде Недолетниот и што прави Мисајле, тоа прави и Давиде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)