Со еден збор отворено му се ругам на мојот потчинет, иако сум свесен дека она неуморно демонче демне над секој мој неизречен збор, го лови со акробатски скокови и му го поднесува на мојот потчинет на начин што јас не можам да го одгатнам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Старецот рече: „Сите мои луди соништа Ги ловев со мрежа за пеперуги.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)