4. СЕКОЈ ДА СИ МЕТЕ ПРЕД СВОЈАТА ПОРТА - но ѓубре да не расфрла по сиот град така како да е нов претставник на старата сорта општествено битие: правам сѐ што сакам...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
- А што ти е тебе гајле, секој нека си мете пред сопствениот двор.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
БОРИС: Секој си мете пред својот праг. МАТЕЈ: Ти и пред мојот.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)