милува (гл.) - и (сврз.)

А зошто би се бричел кога немаше одамна кој да го милува и бакнува тоа мазно лице.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ми го исправа лицето, ми го милува и само шепоти: Мојата малечка затвореничка, мојата малечка затвореничка, милаче мое, милуваче мое! Така некако...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Над училишната врата се вееше знамето, издупено од куршуми и влеваше леснина и радост во душата: слободата довтасала веќе, па еве ја, еве ја овде меѓу нас, нѐ гушка, нѐ милува и го брани ова делче од просторот слободно да дише ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)