минува (гл.) - рид (имн.)

„Ќе ти светат утре, кога ќе се протегаш под земја, ако не му ја истресеме низ нос душата на катилот со обетка ... Повикај ги луѓето. Ќе ловиме.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Помеѓу осаменоста минуваат ридови а покрај кладенците навраќаат уморени суштества Небесниот круг е затворен Чекорам по глувата пустина верувајќи во сите пророштва а твојот скаменет лик го носам како амајлија.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Веќе не смеев да го минувам ридот и да го газам потокот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)