минува (гл.) - низ (предл.)

Земјата минува низ мачни искушенија: следеа монтирани процеси во името на класната борба, се множеа идеолошки и верски прогонства, придружени од страшен лов на вештерки.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Времето на козите течеше бурно во градот и јужната република. Земјата минуваше низ судбоносни и трагични премрежја.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Точно е“, рече тој, “тврдењето на Јохан Барт, во еден негов патопис од 1858, дека во времето кога тој минувал низ Маказар, Никола Поцо се наоѓал во Цариград.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Меѓутоа, ваквата препоставка брзо отпадна кога, минувајќи низ големиот плоштад „Конкорд“ и упатувајќи се кон „Сен Лазар“, една од невралгичните точки за сообраќајот во Париз, со моите скопјани забележавме дека улиците се преполни со полицајци, со толку многу полицајци што во еден момент, ако не ги препознавав во униформите, ќе помислев дека се војници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Една вечер, доцна, се враќав со метрото од кај „Монпарнас“, каде што тоа е најмеханизирано, зашто за да се префрлиш од еден до друг правец минуваш низ лавиринти некогаш и по еден километар со ескалатори.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Минуваме низ житни полиња, маслинови гори, а тие се шират во бескрај.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Иако минуваше низ вратоломни свиоци, коридори од снег и замрзнати автостради, тоа како да му беше сеедно.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Толку ретки значи што колите како и маглата минуваа низ, и Алиса исто така, низ нив без проблем.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Минувајќи низ салонот, готов да заборавам се, ги видов на масичката писмата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Зошто не и тишина Зошто не и праг Што води во домот Слично на скали Што треба да нѐ одведат до прозорецот на душата Минуваме низ запален снег Во сончево јануарско утро Белината е кладенец Црешовите цветови Доаѓаат да се огледаат во него (Аџилак на нежноста.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Во повоените години доктор Станеф беше присилен да ги посетува своите пациенти во брзорастечките предградија, во кои поголем дел од стариот кварт беше осуден на уништувањето поради проширувањето на главната улица што минуваше низ него и која водеше кон булеварот со четири ленти.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Периодот на депресијата во Америка, Христов го минал во Њујорк работејќи како слободен писател, притоа минувајќи низ тешки искушителни кризи што авторот ги проследил во веќе споменатиот напис: Пред Депресијата јас не знаев што се тоа тешки времиња.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Некој некаде повторно ставил пет центи во отворот за пари на џубоксот зашто тој веќе минуваше низ прелиминарните трескања пред да почне музиката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Пациентите на лекарот мораа да се стуткаат додека минуваа низ тесниот премин кон аголот каде што се наоѓаше неговата маса, а до неа и сплесканата софа за преглед прекриена со кожа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Како што Змијата ѝ дозволува на темната грабливка да ги забие канџите во нејзиното виулесто тело, оплодувајќи ја со сината крв жедната почва, како што Загреј, парчосан од синовите на Уран, повторно се раѓа, уште помамлив и постраствен во светлината на мудроста, така и тие, загадочните рицери, непомирливи бунтовници против Законот што потценувачки го дели боженското од земното, минувајќи низ она што го нарекуваме стварност, се претопува во треперливата прегратка на духот, засекогаш млади, неранливи во своето жртвување...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Збунета сум... Ѝ помагам да се подигне, па ѝ ја додавам чашата со розето: - А јас се сеќавам на твоето детско гласче кога ни велеше дека сме силуети што минуваме низ маглата – Сум го заборавила и тоа, иако мислам дека сум била во право.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Минував низ десетина состави со ист инвентар: воздушен хармониум, една гитара со магнет, една без, тапани помешани со длабоки лонци.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Несреќник кој ги крие длабоките болки во своето срце, но чии усни се така обликувани што, кога јачкањата и криковите минуваат низ нив, тоа одекнува како убава музика.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа додаде: „А јас ја имам само болката, а не и дарбата за поезија.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ако премногу се загледаш во бездната, и бездната ќе се загледа во тебе.“ Фридрих Ниче: Отаде доброто и злото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Иако не гинат во бездната, тие сепак минуваат низ смрт – да се премине од брегот на лудилото на брегот на нормалноста, или од брегот на нормалноста на брегот на лудилото, е исто што и да се премине од еден во друг свет. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие суштествувале во сите времиња, биле време во времињата што минувале низ нивната несовладивост; миговите не можеле да им ги начнат срцата - пијат и вечни се, не познаваат недоверливост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Законите под тоа небо биле туѓи и туѓински а тие биле должни да се тргнат од згрбавеноста на ропството и да си ги покажат срцата. Минато, сегашност, иднина, нели? Сеедно.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дури и го криеше погледот самата од себеси кога минуваше низ ходникот покрај големото старинско огледало.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Поднаведни си ја главата кога минуваш низ ниска врата. Треба да си ја зачуваш главата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Психолошкото значење на боите Јунг го објаснува на следниов начин: “...за време на асимилирањето на потсвесното личноста минува низ многу трансформации кои потсвеста ја прикажуваат во различна светлина и кои се придружувани со расположенија што непрекинато се менуваат.”
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во овој момент треба да се спомене дека ваквото изложување на боите (cauda pavonis, паунова опашка) на Посветеникот му ја најавува непосредно претстоечката синтеза на сите одлики и елементи што се соединети во Каменот на мудроста.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Знаеш што? Ќе измислам сон во кој ќе минуваме низ вселената.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Еве, земајќи го „примерот на една рака во движење”, тој пишува: „Бидејќи секој континуиран квантитет е делив до бесконечност, движењето на окото кое ја гледа раката и се движи од а кон б, минува низ просторот аб кој исто така е континуиран квантитет и, според тоа, делив до бесконечност.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во еден момент, филозофски настроениот Камилски му рече на Татко: Што би претставувал човекот без потрагата по мистеријата, по апсолутното, без метафизиката?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Минувајќи низ Камениот мост од западниот кон источниот дел на градот, во потрага по турските заемки задржани уште во живот, Татко и Камилски се движеа со бавен ритам, за разлика од луѓето со забрзани чекори од обете страни на мостот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Минувајќи низ тој критериум она што некогаш се слушало, што се разбирало и сознавало, останало во сеќавањата и како готов јазичен материјал но, како што бидува со сите спомени од детството, станало амалгам, надополнет со сетнешни искуства, со нови сознанија и виѓавања.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Многу познати лица, предмети, зборови, минуваат низ внатрешната празнина и ги менат своите облици до бесцелност А кога ќе минат како колона кртови, тунелите зад нив се глуви и празни.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Како и да е, се спреми, го наметна мантилот, ја зеде ташната и појде накај дома, минувајќи низ последните гости кои веќе ги земаа палтата од гардеробата спремајќи се да си одат.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Но сега тука и таму можеше да се случи да минува низ салите и, вон правилата, да нѐ потпраша никого за нешто, за зачестеноста на кашлањето, на пример, или за температурата на цревото.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Рене минуваше низ градината. Беше лето; зевалиците ја нишкаа небеската синевина, ружите цутеа, милно потсечени.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кога минувам низ собите за болни - тоа го преокупираше - секогаш упаѓам во по некој пар очи, ме гледаат и размислуваат за мене.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
ТРЕТАТА ЖЕНА: Имам право да истражувам зошто сме дојдени на овој свет, на оваа планета, каква е смислата на нашето раѓање, растење, минување низ најразлични маки и тешкотии, влегување во брак, повторно раѓање на децата кои минуваат низ исто толку маки, учење на разни вештини, желби за осознавање на светот и сѐ со мисла дека утре ќе бидеме среќни, а потоа губење на истите тие способности во староста и на крај умирање, исчезнување.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тие се раѓаа, растеа по сокаците, почнуваа да работат на дванаесет години, минуваа низ кус период на расцутена убавина и сексуална желба, се женеа на дваесет години, беа средовечни на триесет и умираа, најчесто на шеесетгодишна возраст.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
О'Брајан гледаше одозгора во него, со израз на лицето кој навестуваше дека истите мисли и нему му минуваат низ умот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека минуваше низ вратата на клозетот, тој го спушти во џебот и го испипка со врвовите од прстите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ема со врвот од јазикот го проба пудингот од малата стаклена порција и кога минуваше низ ходникот од кујната во спалната соба јас сѐ уште стоев отпростум во кадата, крај сината мушама, со дебела фротирка преку вратот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Овој бег, со своите тројца синови, додека тие не се раскараа, ги надгледуваше сите дубровнички трговци кои минуваа низ Скопје, и тие му плаќаа данок.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Зашто еве, и Евреиве ни ги полнат маалата. Со бродови и карвани од Дубровник, и тие, кутрите, божем бегајќи од Шпанија и Португалија одат за Солун, ама минувајќи низ Скопје, многумина и остануваат овде, кај нас. Што да правиме со нив?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Минувајќи низ градот и овде се повтори она што се случи во Прилеп кога ги дотераа по Илинден од Мариово..
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Знамето, во егзил, доколку било откриено, во некои околности, особено во времето кога минувавме низ емигрантското чистилиште, можеше да има тешки последици за судбината на семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не можеше да ја преболи границата која минуваше низ семејното стебло.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Само минував низ градот и така... - Патувате? - Често. - Па...добро - Благодарам.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Додека минуваше низ ходникот на катот за момент помисли дека му недостасува гласот на Јана! На неговата Јана!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Деконструкционистите покажуваат дека секое верување, дефиниција и цврсто стојалиште токму минуваат низ кризата од различни и арбитрарни интерпретации.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А одовде може да се оди само кон други интерпретации.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Конечно, г-нот И. и г-нот А. можат да отпатуваат, со автобус, во македонско гратче каде што не биле веќе десетина години. цртежи на местото на трите точки: часовници, бремени жени, лист, бакнеж, календар, недопуштена цигара, клуч во брава, салфетки, полуиспразнета чаша, чадор, мачка, сексуален акт во „јавачка“ положба, циркузантче со неопределен пол што балансира по жица, дланка што на Венериниот брег има хоризонтална лузна, расипана жолта неонка што со крцкање се пали и се гаси, куче скитник што лежи на персиски тепих со главата на предните шепи и мрда со опашката, медицинска сестра со старовремска капа и јаки листови на нозете, девојка со испулени сини очи во жолта фротирска машка пижама, сцена од автобусот, во кој, заедно со г-нот И. и г-нот А., се возат и еден молчалив татко со своето зборлесто девојче, кое му се обраќа со „татко Ратко“, еден испотен бизнисмен, кој постојано вика во мобилниот, нагласувајќи дека ќе биде таму најдоцна за еден саат, плус-минус пет минути, млада ромска девојка во која таа ем се кара, ем се смее: Ава карик... тева кераптуке нешто ... макелту манца... а тој ѝ се смее, и ја гушка. г-нот А. кон г-нот И., додека автобусот минува низ една клисура со бујна вегетација и брза река (дождот, сепак, не падна): Те сфаќам, љубовта не е баш секогаш фер спрема оние што љубат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Жената што со него влезе во лифтот не си ти, туку комшивката Гога.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Минуваше низ улиците со слабокрвни дрвореди како низ куп промашени разгледници.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Утредента, кога ќе се отрезнеше Лоте, молчешкум со куферот в рака минуваше низ селото враќајќи се во оние места од каде што доаѓаше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
За да се осветли добро ова прашање, би требало, без сомнение, да се биде историчар на религиите или антрополоg или двата во исто време се разбира јас тоа не сум, но само ви ги пренесувам мислите кои неодредено ми минуваат низ глава.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
(Султана одеднаш го искривува лицето во нем грч. Ја фаќа главата со раце. Никој не ја гледа, но сите знаат што се случува. Султана минува низ нема агонија. Пауза. Лицето се враќа во нормална физиономија. Пауза.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во својот долг страдалнички живот на Балканот, минувајќи низ круговите на егзилот, покрај чувството на помирувањето со текот на судбината и природниот крај, Татко беше најмногу од сите нас начисто и со невозможноста на враќањето во родната земја.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Овие патувања се одвивале во избрани места, се минувало низ „тунели” кои воделе низ избраните рајски предели, тераси- градини на ридовите, ведри и насмеани колони работници, за да кулминира пропагандата во музеите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Секој ден шетав крај таа зелена и ледена река, Рона, која минува низ самото срце на градот, а ја премостуваат седум сосема различни мостови”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес дојде во женева да ја побара земјата која, како што годините минуваа, во голема мера стана негова сопствена.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во последната книга што ја објави - Завереници, збирка песни од 1985- та - тој женева ја нарече една од неговите мајчински земји, а во насловната песна зборува за швајцарија како за “тврдина од разум и цврста вера”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес избра да умре во Женева.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Минуваме низ интересни предели, а тој ми раскажуваше за селата и гратчињата крај кои минуваше возот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ме фаќа за рака и мене некоја струја ми минува низ коски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Галебе мој, срцето не е мое: мини низ сите предели неминати, крај сите живи, непознати, загинати.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Убаво е во нашава куќа. Потокот што тече под моите прозорци е двојно поголем отколку што е вообичаено, зашто снеговите од Бистра се топат, па сиот се пени и шумоли како да минува низ куќата, а не крај неа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ливадата наоколу е полна со сонце и со птици.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)