мирува (гл.) - во (предл.)

За среќа го оставив да мирува во мислите и она мало облаче што како снежно венче постојано го гледам околу главите на луѓето што се занесувааат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Беше пладне и улицата мируваше во жештината, па Зоки брзо ја виде Лидија која се враќаше од градинката.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А тој само сакаше тивко да гледа пред себе и да мирува во својата соба.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)