„Ти не лутиш, Рози?” „Зошто, Кети! Зошто?” „Ти тивка. Мислам можеби јас многу збори ти да стане јака и дебела.”
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
(...) Да не мислиш можеби и на несигурноста при комуникацијата со себеси, кога не си сигурен дали го слушаш вистинскиот „внатрешен глас“ или само ти се присторува?
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
(..) Којзнае, да не мислиш можеби на неизвесноста на секое „којзнае“ од устите на ликовите и раскажувачите? (...) А да не мислиш на самоиронијата на раскажувачите на приказните, која често ги доближува до таканаречените „несигурни/неповерливи“ раскажувачи?
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)