Само тоа сакав да ти кажам. Лошо си ја одбрал. Ако мислиш поинаку, можеш да останеш.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мајка ми се насмеа: - Тогаш остави ја нека вози ролшуи и нека го чека пубертетот, а ти најди си некоја друга девојка што мисли поинаку од неа.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
А ужаснуваше не тоа што ќе те убијат затоа што мислиш поинаку, туку тоа што тие се можеби во право.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ова е граѓа за народскиот стереотип.
Можеби баш затоа, ако со безизразно лице тврдите дека машката хомосексуалност подразбира збир нестандардни културни практики, а не само некои нестандардни сексуални практики; ако приречете дека постои некаква машка геј- култура, ако навестите дека мора да има некаква поврзаност помеѓу некоја конкретна сексуална определба и некаква наклонетост кон извесни културни облици, веројатно луѓето веднаш ќе ви се побунат, ќе наведат илјада и една разни причини зошто такво нешто е невозможно или бесмислено или навредливо и зошто секој што мисли поинаку е заблуден, сосема старовремски, морално сомнителен и политички неодговорен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можеби јас сум еден од оние
кои сликаат според соништата
кои одбиваат да ловат, значи да убиваат
со полуотворената уста на стрелата
за да ја наполнат својата
и на своите жени
плодови саможитни што берат
и за нас се молат
да има улов повеќе одошто ни треба
(жените кои мислат поинаку
ги праќаат своите души
на срните да им бидат штитник
на стрелите урок)
за пречек ни принесуваат
богат огрев
богот на гревот ни го ложат пред спиење
за да заборавиме на писокот на жртвите
поостер од остриците во нив набиени
за да гинеме од ноќ во ноќ
непоштедени од грозата на лажната смрт
заблазувајќи им на оние кои писнале
еднаш засекогаш!“
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Долгот си е долг и треба да се врати. Но, сенарот мислел поинаку.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Сега чинам Францељ, ти мислеше поинаку кога нѐ веселеше нас: барем уште еднаш со Минца да минете по зрелиот разбушавен клас.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)