Од ташната извадив налив перо, капнав од мастилото две модри очи на главата од куклата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тој ја симнува кацигата и открива, зачудо, модри очи, (модри како морските длабочини во серијата „Тајни на океанот“, на ТВ, секоја петок).
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Меѓу вжештените извици, Ева балансираше како златокос палјачо со модри очи – од молчаливото насмеано кукле ќе се расприкажеше разгалената сестричка, а пак од оваа ќе проговореше некое стармало суштество во детско обличје.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
„Повели,“ реков, и му го подадов крпчето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Повторно е девојче со модри очи и муцка на глувче, единствена во маалото што се осмелуваше да се втурне во машката вечерна зона – скалите од влезот на продавницата за електрични апарати.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Веројатно се кафеави, но луѓето со темна коса понекогаш имаат и модри очи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не носеше фес на глава, имаше руса коса, бело лице и големи модри очи кои се смееја.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Бела како снег, со модри очи во кои можеш да потонеш, руса коса до половината што со две раце се префаќаше.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)