Време е очајот да се измоча и одземената слобода да се грабне време е во ова невреме мачно месијата мајка да ни расплаче Да можат и сонцето би го згаснале просветлени демони во мрак да можат сите би не убиле време е да им застанеме на пат Парталави души нечистотија шират со омраза нѐ распарчија до коска време е за сурова војна со овој болен и импотентен свет
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Ние се викавме Бугари. Со тоа, од една страна, сакавме тоа име да ни послужи како центар околу кој ќе можеме сите да се згрупираме, без да бараме за таа цел некој друг, а можеби и сосем нов, од друга страна, ние мислевме оти вистина во соединувањето со Бугарите е нашата сила.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И како можат сите оние луѓе онака по местата да им веруваат дека навистина преку овие црни водје има некакви мостови.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Водата се предаде, го пушти да се качи во планината високо, високо, да можат сите да ја видат неговата големина.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
„А може сите овци се заклани од волците. Можеби влегле гадовите?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Гревот не ми се догледува. Можам сите свои коски во една ракатка да ги држам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
О, да можам сите солзи да ги соберам!...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можеш еден да стрелаш, не можеш сите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој можеше сите да нѐ крене во раце, истовремено.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Погледни колку сме убави! - Е, па не можам сите одеднаш.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Знаеме, вие не можете сите да нѐ обуете и да нѐ обезбедите со она што ни треба.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Не можат сите да бидат просветлени. Тоа е привилегија.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Не можеш сите да ги паметиш. Токму ќе му го научиш името и ќе го однесат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не ќе помине недела, и ќе пушти некого во Прибилци да остави книже кај чешмата. „И ноќеска бев кај вас и можев сите да ве исколам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)