Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Се надевам дека ќе уживате! (Излегува) Лобо: Грета! Грета!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Кени (Го откопчува шлицот): Стварно можеш на едно тркало и да пиеш пиво?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Директна дискриминација е секое постапување условувано со некои од претходнонаведените законски основи со кое лицето било ставено, се става, или би можело да биде ставено во понеповолна положба од други лица во според- бени случаи; индиректна дискриминација постои кога определена навидум неутрална одредба, критериум или пракса, работникот го става или би го ставила во понеповолна положба во однос на другите лица – поради определено својство, статус, определување или уверување (чл. 7, ст.1-2 и ст.4, ал.2 од ЗРО). 4. Во зависност од: степенот на одговорноста на работникот, условите под кои е направена повредата на работните обврски и на работниот ред и дисциплина, поранешната работа и однесување 79 на работникот, тежината на повредата и нејзините последици – работодавачот може на работникот да му изрече парична казна, која не може да биде поголема од 15% од последната исплатена месечна нето-плата на работникот, во траење од еден до шест месеца (чл. 84, ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

При изрекувањето условна осуда судот може на сторителот да му наложи, во определен рок, да постапи според прописите за мерките за заштита при работата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

3. Работодавачот може на работникот да му го откаже договорот за вработување без отказен рок во случаите на кршење на работ- ниот ред и дисциплина или неисполнување на работните обврски утврдени со овој или друг закон, колективен договор, прави ата за л работниот ред и дисциплина и договорот за вработување, а осо- бено ако работникот: 1) неоправдано изостане од работа три пос ледователни работни дена или пет работни дена во текот на една година; 2) го злоупотреби боледувањето; 3) не се придржува кон прописите за здравствена заштита, заштита при работа, пожар, експлозија, штетно дејствување на отрови и други опасни материи и ги повредува прописите за заштита на животната средина; 4) внесува, употребува или е под дејство на алкохол и наркотични средства; 5) стори кражба или во врска со работата намерно или од крајно невнимание предизвика штета на работодавачот и 6) оддаде 106 деловна, службена или државна тајна.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ја сакам таа работа и сакам да им дадам колку можам на тие јунаци кои избрале да бидеме „браќа по оружје”. Сите комплет сте браќа или има и копилиња?

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тој не можеше на моменти, макар колку да се напрега, да замисли како изгледа таа, тој знаеше само дека ја сака.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Во тие белешки беше сѐ верно и тој не можеше на никого да му замерува.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Рушветот стана институција, а вистинските инвалиди не можеа на ред да дојдат од морално осакатените грабливци.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Вие не можевте на подобар начин да му се оддолжите на Бога чувајќи ги овие негови списи, ако се тие свети.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Можеш на трн да се набоцкаш, а и на змија можеш да набасаш.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Поради тоа е јасно дека под дејство на дрога ниту уметникот како креатор, ниту реципиентот како сведок на креацијата нема да можат на целосен начин да ја сфатат убавината на архитектонското дело или музичката симфонија како збирен израз на поединечни запазувања, хармониски созвучја, акорди, златен пресек и.т.н.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Кети ја почувствува иронијата, како може на таков убав ден срцето да ѝ биде оптоварено со бреме и духот да ѝ биде полн со грижа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ване си мисли дека го заборавила веќе и нема да му додева со ништо. Ќе може на раат да си го чита стрипот.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Душата твоја во тој миг мека стана како преѓа во која се сопре отровната стрела, се успокои, оти стрелите на зависта ништо не му можат на мекото, кое ги умртвува, а од тврдите, камени ѕидови на суетата се одбиваат како од тврдина, но во нив оставаат дупки.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Бррм... Еве го, дојде и пројде, сега може на раат да задремеме.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Како можев на татко ми било што да му речам за неа, кога ќе го видев неговото деформирано, будалесто лице, беспомошноста и очајот во неговите очи.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Едно утро, Нуне Волта побарал прием кај командантот и вака му рекол: - Јас друже команданте, можам на вас и на моите другари соборци и на нашите непријатели да му покажам и докажам што можит поезијата, што можит поетската реч.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

А бе, каде можеш на друго место да видиш разочаран човек со партиско знаме во рацете-знаме мава-глава крши и ем се смее и си пее.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Змејко никогаш не мислел дека можат на еден таков начин да бидат ставени в џеб луѓето.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Кога не си можел да ги совладаш на местото, или барем првиот ден, тогаш сигурно побргу од тебе ќе ги настигне некоја глутница волци и, ако се совладани дотаму, за да не можат да ѝ се спротивстават, ќе ја нахранат побргу неа, така, за кога ќе стасаш ти да можеш на наидеш на тоа место само некоја бела коска.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Мечката знаеше дека не ќе може на мир да ја насити својата глад, која беше толку неиздржлива во неа, што дури беше ја скорнала и од нејзиниот тврд зимен сон, сѐ додека се двајца, сѐ додека тој стои тука. Едниот мораше да отстапи.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Иљач ми треба за отворенава рана, кажи ми, кажи немиров дозорен што ме глода, Дали може на кантар да го ставам и како без него да го смирам.“

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Може на сред пат да ме стемне да се истурам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Олцкаво вака. Можеш на два касаја да го изедеш.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Средниот брат влегол под шаторот многу нерасположен и грубо ѝ наредил на жена си да му ги собуе чизмите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Лесно му било да го каже тоа, зашто потајно ја мразел својата млада жена и сакал да ја симне од врат за да може на нејзино место да донесе една млада Гркинка со руса коса.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И јас не можев на почетокот да разберам, но во пеколот стигнав кога се вратив во земјата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ги виде во модрите ниви голите страшила, нивните очи полни со страшна празнина и рече - попе - не - попе, душата ти е празна а можеше на неа на три ката да ја сместиш малата Јана.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Езерото ја имаше судбината да биде поделено со граница меѓу народи, режими и идеологии.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Птиците ја прелетуваа границата, но само на езерските јагули, кои патуваа преку балканските реки и Медитеранот до Саргаското Море на Атланскиот Океан и назад низ новата генерација, не можеа на последното враќање да ја минат границата која луѓето по милиони години им ја испречија на патот со градба на неколку хидроцентрали во Албанија и Македонија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Арафат можеше на своето Пирово враќање од егзил да го жртвува последното што му остануваше, својот веќе разорен живот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Колку ли тешки времиња можеш на плеќи да носиш?

„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)

Па дури и технолошкиот напредок се случува само кога неговите производи можат на некој начин да бидат употребени за намалување на слободата на човекот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Местото каде што нема темнина беше замислената иднина, што човек никогаш нема да ја види, но во која, знаејќи однапред за неа, можеше на мистичен начин да учествува.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Што можеше на ова да ѝ се одговори?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Му велеше: Еден мој другар загина на фронтот само затоа што беше левучар: не можеше на лева страна да нишани со пушката...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Дури и тогаш не можеше на раат да се излафи со него, бидејќи зимното време не им позволуваше да си постелат сами на чардакот или на амбарот, ами беа принудени да спијат дома на женскиот кат, заедно со брата си Стоја, со Митра и со сите нивни деца та не можеа и салам да се завртат, a камо ли да си проговорат нешто „шепни покров“ како маж и жена невидени одамна.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Додека ортомите на гробарите го спуштаа во зинатата јама ковчегот со телото на Денко Самоников јас ја уверував Катерина дека погребите ќе беа многу поинтересни ако можевме на нив да ја слушнеме и пораката на покојникот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Од бродот галија направете во ушите восок ставете да го чуете да не можете на Сцила и Харибда пеењето!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

СПИРО: Е, чорбаџи Томче, подека, не е право: не можеш на коњот, туку удри на самарот...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Така, на 3 јануари 1941 година, агентите на ДХ42 го известуваат СО2 дека „Иван Михајлов, кој сега се наоѓа во Унгарија, стапи во контакт со мене, со сугестија дека тој ќе одреди неофицијален претставник во Лондон за да ја известува Британската влада за македонското движење.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Секој што можел на некој нечин да организира отпор против Германците им бил неопходно потребен.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Имено, кај Хајдегер, особено во неговите преводи, секогаш постои чувство дека тој трага по некој вид пред-онтолошка присутност, која, доколку ја разбиеме нашата затворена концептуална рамка, можеме на сфатлив начин да ја разбереме како (по)полнозначна отколку како културално договорена во поглед на значењето.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

До законот стои палка, за да може на лекомислените, вообразените или превратниците да им втера страв во коски.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Толеранцијата не е од тој вид. И кога говорот за толеранција е политички, скоро секогаш цели на вредносната определба на постапувањето и однесувањето, што правно не е санкционирано, на вредноста што делува “покрај” системот казни и награди, вградени во правното уредување. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 81

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Што се однесува до постапките што се во доменот на правото, наговарањето на толеранција е излишно.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ја израмни од едната страна отсечувајќи ја колку што може на крајот, ја посла на душемето, зеде едно парче за урнек од исечените и со него почна да мери и со ножот да бележи каде ќе ја расечува.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

И говорот е ко музиката, ми велеше Никифор, никогаш не можеш на првиот запис да го дотераш.