„Ајде напред, брзо!“ реков, но не можеше брзо; полека, како стари луѓе ја поминувавме снежната пустелија; долго по нас одекнуваше нова, но погрешна детска песна: „Веселете се, о пациенти, лекарот е со вас во постелата!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
А никој од тој подвижен џган пациенти ни со прст да мрдне. Измамен сум! Измамен!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Паричкиве, леба ми, не се толку малку. А би можел брзо и лесно да ги спечалам.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Не стоеше сигурно на нозе, не можеше брзо да ги завлече рацете во студените гумени ракавици; на врвовите на неговите прсти умираше еден долго негуван акорд, една музика што се губеше како шум на секнат водопад.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Водачот на козарите Чанга не можеше брзо да се соземе од овие неочекувани зборови по поздравот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)