мора (гл.) - и (сврз.)

- Не грижете се... Страв нестрав, мора и толку.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Честопати мајка ти ми велеше: „Дојдоа, синко, лоши времиња”'. Значи ќе мораат и да одминат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Отсега натаму тој ќе мора не само да мисли исправно; ќе мора и да чувствува исправно и да сонува исправно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако јас морав цел живот да ја чувствувам твојата јамка, не мора и таа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, морам и нему да му кажам два збора.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Зарем не беше запишано на паноата тоа што сакаа да ни се порача, во списоците за убиените свештеници и верници, па сега мораат и гласно да се читаат овие имиња, да се коментираат нивните дела, со различна интонација на гласот, во зависност вината.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Секој што се раѓа мора и да умре.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Мора и за отпадокот некој да се погрижи. Значи, тие си плаќаат сметки во комуналното за правда.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Особено е битно да не се лепите до апаратот зашто вратата, ако не ви е Бетменска, не ќе можете да ја отворите, а кога ќе го откриете тоа, позади вас ќе има веќе две аута што чекаат ред, па ќе мора и тие да се враќаат во „рикверц“, додека вие маневрирате вешто, напред-назад.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Те фатила маката и мораш и тоа да го научиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега, или попосле, неговата мисла мораше и од оваа посока да втаса до нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Гледај, мајко, со прстиве сум ги корнела камењата, длапка да му подготвам, постела за домаќинот мој - ама до него не сум легнала... зашто морав и покров - камен врз камен да му награмадам.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Кога втасува Даскалов Огнена седи на една од карпите покрај патот и се обидува со јаготките на прстите да напипа што се има случено со коската под дебелите меса.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Сега ќе мораме и Огнена да ја носиме на раце - вели тој додека ја ослободуваме приклештената нога.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ние да преживееме, после сѐ нека си ја ебе мајката. Е па сега за тоа мора и по некој седатив.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Добро е што не ме притисна малку повеќе па ќе морав и сонот да ѝ го кажувам во кој ја видов Пелагија а таа мене не ме виде, не само што ќе се прашуваше себе си гласно како можело да ти влезе во сонот и да не те види, туку и во неа ќе го наголемеше сомнежот околу тоа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мојот познајник, Самоников - мислам дека се насмевнав (за малку и Катерина да ја прашам дали забележала некои промени на моето лице) - мојот познајник Самоников да беше случајно фараон или некоја слична фаца веројатно ќе мораа и неговите љубовници и метреси да го придружуваат на ова негово големо патување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Последнава забелешка, со сите откачени асоцијации што таа ги содржеше, ја придодадов бидејќи забележав како приоѓа Јана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Толпа народ се насобра и сите го креваат показалецот на левата рака кон стаклото а со десната се крстат; па мораше и милицијата да се замеша за да го растури збудалениот собир.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Затоа понекогаш морав и зајадливо да го тупкам по челото за да го налутам.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Мораше и таа да мине пеш низ вратата на пеколот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мораше и ова да се издржи. – Добар ден, Мајко! – ја пречека војничето. – Дал ти Бог добро, сине! – Ние, Мајко, немаме бог.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)